Gisteren ben ik uit wezen eten en vanochtend mijn plas ingeleverd (getwitterd). Dat zal een feest geven bij het laboratorium. Tijdens het eten hebben we besproken wat dat toch allemaal is dat Social Media en wat dit met mensen doet.
De 90-9-1 theorie is een theorie die zegt dat in elke online community 90% van de leden toeschouwers zijn, 9% van de leden reageren actief en 1% van de leden creëert nieuwe content. Alle moeite is niet voor niets, als je dus actief bezig bent, kan je jezelf in de kaart spelen en dan praat men over je. En gaat niet om hoe men over je praat als ze maar over je praten. Het is een soort exhibitionisme die voyeurisme in de hand speelt.
Soms heb je dat nodig, tot je uiteindelijk je wonden bent aan het likken omdat de informatie bij de ‘verkeerde’ vrienden is terecht gekomen, die vervolgens je relatie op het spel zetten. Want ook dat is social media. Vroeger kregen we nog een SMS-bericht dat ‘het uit’ was … en heel vroeger liep je vriendin opeens met een ander 🙁
Het is dus een feit dat van al je ‘vrienden’ er maar een paar vrienden actief zijn. Mijn dochter heeft op oldskool Hyves, 310 vrienden. Hiervan zijn er dus 30 actief. Na MSN en Hyves is WhatsApp de enige communicatie die ze nog doet en een beetje Twitteren. Zij hoort tot de 30 actieve mensen of tot de 270 kijkers.
Echter er is nog een andere theorie. De theorie van 150 van Robin Dunbar geeft aan dat je vrienden-bereik maar maximaal 150 is (volgens zijn berekening eigenlijk 148). Dit is overigens gebaseerd op primaten, maar ja wat zijn wij anders dan een stel apen. Dus met een aantal vrienden kan mijn dochter nooit goed contact hebben.
Nee, social media is voor mij een vorm van Googelen. Met Google kom je op een heleboel sites, maar is dat de juiste. In 1995 waren het maar 18.000 web pagina’s, nu zijn het er 21.000.001 (die één is natuurlijk deze pagina). Wat zou er dan mooier zijn dat een groep mensen die je volgt, jou de juiste informatie verstrekt. En ja er zit soms troep tussen en die ‘ontvriend’ je dan.
Aan tafel gingen we daarop nog even door. Als ik naar mijn echte vrienden kijk dan zijn ze op een paar handen te tellen, daarnaast heb ik een redelijk grote familie waarmee we ook veel optrekken. Bij vrienden kan je binnen lopen zonder dat je lastig wordt gevonden. Waarmee je samen helpt met verhuizen of de stad in gaat om een borrel te drinken. En dat allemaal zonder te worden aangekeken op hetgeen je doet of ‘anoniem’ commentaar te krijgen zoals #TVOH.
En dan te bedenken dat ik gedurende deze 495 woorden de telefoon of fiets had kunnen pakken en ergens binnen kunnen lopen. Dan maar even langs de buren, misschien hebben die tijd voor mij, immers zij behoren tot mijn vriendenbereik en de deur staat altijd open voor ons. Goede buur = ook vriend.
Ooh ja, ik moet nog even bellen ….