Afgelopen zaterdag ben ik in Kampen geweest. Wij zijn fanatieke Geocachers (wandelen met GPS) en hadden zaterdag Kampen op het vizier. De route ging over Struikelstenen, in eerste instantie niet bij stilgestaan, maar wel iets om bij stil te staan. In de oorlog zijn de Joden afgevoerd vanuit verschillende steden. Door in de stoep kleine tegeltjes neer te leggen met daarop de naam, geboortedatum, de wegvoering en de moord wordt in beeld gebracht dat er in dat betreffende huis diverse Joden hebben gewoond die door de genocide zijn omgekomen. Dit is een feit en in zo’n winkelstraat stapt iedereen over die stenen heen, men ziet ze niet, en toch is er genoeg ellende in de wereld om hier overheen te stappen, weg te drukken. De vlucht van de Syriërs en de mensen uit Soedan en Eritrea hebben te maken met genocide, het stelselmatig uitroeien van bevolkingsgroepen. Het is van alle dag en als het maar ver van ons af is, hoeven wij ogenschijnlijk er niets aan te doen. Wij leven al 70 jaar in vrijheid en dat is een groot goed, winkelt of niet, wij kwamen door zo’n tocht door Kampen weer even tot onszelf. Hoe fragiel ons leven is, het kan in een zucht voorbij zijn. Maak dus keuzes die waardevol zijn voor jou, voor iedereen, soms egoïstisch, want ik denk dat altruïsme niet bestaat, maar vooral waar je een goed gevoel bij krijgt. Alleen dan kan je met een goed gevoel achterom kijken.