Hans bedankt

Hij had gelijk, buurman Hans. Terwijl wij naar de stralende lucht keken maakten wij onze plannen om een fietstocht te maken op de Ginkelse hei. Buurman Hans somberde wat, gaf aan dat de middag een bui zal vallen en niet zo’n kleine ook.

De fietsendrager is opgetuigd en vol goede moed en optimisme vertrekken wij naar Ede. Af en toe zien wij een autorijder met zijn lichten aan komend vanaf de Veluwe, maar naar de Ginkelse hei rijdende wordt het alleen maar beter.  De Ginkelse hei is een mooi gebied. Bossen, heide en heuvels wisselen elkaar af. Opeens zien we daar tussen het hoge gras twee reeën staan, wij stoppen en ook vier dames komend uit het westen van het land: “ooooh, die hebben wij ook in de duinen” met een volume, daar schrikken zelfs de reeën van en rennen weg. Wij stappen maar weer op. Bij boerderij Mossel aangekomen even de lunch genuttigd. En ja ook de vier dames parkeren daar hun fiets. Er komt een hond op hen aflopen en één staat boven op haar stoel. Wel de reeën wegjagen, maar bang voor honden.

De lunch was lekker, natuurlijk honger naar meer, maar mogelijk zou het gaan regenen, dus wij wilden verder. De opdracht was om een route van 27 kilometer af te leggen en bij het eind een ‘schat’ te zoeken. Dan moet je wel  de aanwijzingen opvolgen. Gelukkig hadden wij dat pas in de gaten toen wij een kilometer of tien op weg waren. En toen begon het te regenen ….

De regen werd steeds heftiger en over de paden rijdend werd je nat door de opspattende modder. Wij hebben de route afgemaakt en geprobeerd te gokken waar de ‘schat’ zou liggen, echter met twee parameters te kort. Wij waren zo doorweekt dat het zoeken naar de schat is gestaakt.

Thuis gekomen heeft Wilma een douche genomen omdat zij het koud had gekregen. Buurman Hans heeft gelijk gekregen, maar met deze kennis, waarom heeft hij de ochtend alle planten in de tuin water gegeven.