Vol verbijstering blijf ik achter na het lezen van het boek “Je hebt wel iets te verbergen” van Dimitri Tokmetzis en Maurits Martijn. Een boek waar de zoektocht is beschreven hoe jij als product wordt verhandeld op het internet. Natuurlijk weet je van Facebook of van Google dat de informatie die je zoekt wordt gebruikt om producten aan je te verkopen.
In een poging om dataverkeer in beeld te krijgen kopen de mannen wat bij de Bijenkorf. Je denkt een gerenommeerde winkel die zich bewust of niet bewust inlaat met reclame. Veelal als je iets koopt via het internet is de kans groot dat je later links of rechts in je beeld het product weer terug ziet. Dit gaat nog verder, want op het moment dat zij een aankoop deden bij de Bijenkorf werd deze informatie doorgestuurd naar maar liefst twintig reclame bedrijven. Op de achtergrond wordt een strijd gevoerd om de klant. Wie biedt het meest om de volgende advertentie neer te zetten op de pagina van de klant. Binnen een fractie van een seconde zorgt dit proces ervoor dat de hoogste bieder de volgende reclame mag verzorgen. Achter zo’n reclame bureau gaat een schimmige wereld schuil. N.A.W. data is zo’n bedrijf. Een bedrijf uit Barneveld die onze data weer verkoopt aan charitatieve instellingen, zodat als je zwanger bent de blijde doos komt. Jouw data wordt verhandeld, dat is een feit.
Mijn profiel probeer ik voorzichtig te manipuleren en eigenlijk zal iedereen dat moeten doen. Ik zal anders met mijn telefoon moeten omgaan en op het internet zal ik bijvoorbeeld moeten zoeken naar nieuws over Egypte om de meldingen uit beeld te houden dat ik daar ook op vakantie ga. Je kan alles proberen te omzeilen, of in ieder geval proberen te foppen. Voorheen stonden, bij mij, rechts of links in beeld goed gevulde vrouwen van boven de vijftig omdat mijn profiel daarin paste (rare zin). Inmiddels zijn het zaklampen geworden die in mijn beeld staan.
Beter, ach ik weet het niet, ik heb niets met zaklampen