Dag 1, Maandag
Om 2:57 uur wordt ik bruut gewekt door een buurjongen. Is aan het roken in de tuin. Wat kan rook toch penetrant zijn. Maar even later dringt er iets anders de slaapkamer binnen. De lucht van een friteuse. Dat kan toch niet, maar toch. Inderdaad er wordt wat gebakken. Om 3:15 maar mijn bed uit. De wekker gezet om het vliegtuig in Weeze van 7:10 naar Cyprus te halen.Zoals gewoonlijk is alles de vorige avond goed voorbereid. Behalve dan stekker, Grieks Hoe wat Waar, enz. Nee, de koffer kon gewoon niet voller, qua gewicht, wel qua inhoud.
Op Weeze aangekomen gaat Wilma enorm op haar plaat, schade aan de knie. Is verstrikt geraakt in haar veters. Mooi vliegveld waar afhandeling snel gaat. Overigens zie ik alleen maar Ryanair vluchten. Wat inzet bestaansrecht van zo’n vliegveld. De vlucht was een mooie vlucht over een meanderende rivier, een tijd lang hielden we de alpen rechts van ons om uiteindelijk over Rhodos over Cyprus heen te vliegen.
In het vliegtuig een National Geografics film over Cyprus gekeken waarmee veel punten van herkenning uit de lucht al zichtbaar waren.
Vliegveld Larnaca bestaat uit een oud en een nieuw deel. Meestal als iets ouds is breken we het in Nederland af, alleen als de historische waarde groot is laten we het staan. Wij werden voor de auto naar het oude vliegveld gebracht. Och, ja heb ik al vertelt dat het stuur aan de rechterkant zit!Nou auto in en dan maar rijden. Schakelen aan de linkerkant, rijden op links. Kijk volledig de verkeerde kant op als ik een rijbaan op rijdt. Schakelen gaat soms direct in de drie, optrekken gaat dan niet. En geldt hier dat links voorrang heeft in plaats van rechts. Goed op een bepaald moment gaat het ook op links wel. Morgen Lefkosia of Nicosia, proberen.
Vandaag ook twee keer lekker gegeten, beide aan de boulevard van Larnaca. Tussendoor de stad doorgewandeld, lekker even geslapen. Het is nu 22:45 Cyperse tijd, we gaan onze ogen sluiten.
Dag 2, Dinsdag
Vandaag naar Levkosia geweest. Op het internet stond dat het niet zo’n bijzondere stad was, maar niets is minder waar. De kleine straatjes aan de Griekse zijde leveren een hoeveelheid aan gezichten op die met geen pen te beschrijven. In de smalle straatjes staan olijfbomen die hun vruchten verliezen en worden platgetrapt door de wandelaars. Een andere hoek worden suikerpinda’s aangeboden die door sesamzaad en honing waren gerold. Ik twijfelde, maar Wilma kocht een zakje.
Op een bepaald moment even een kerk gezocht waar een cache zou liggen. Vanwege de drukte het zoeken gestaakt. Dan maar de grenzen opzoeken van het land 🙂 In de rij om het paspoort te controleren, een soort van overblijfbriefje mee te krijgen, en dan maar het Turkse deel inwandelen.
Door de Ottomanen, Turkse veroveraars, gebeuren er gekke dingen. Dat zie je vooral terug in de kerken. De voormalige Sint Annakerk (naam nog nazoeken) wordt voorzien niet van torens maar van minaretten. Tussen de minaretten wappert fier de Turks Cypriotische vlag. Een schertsvertoning die vele mensen denk ik nog steeds zeer doet. Waarom kunnen mensen niet samenleven en moet het op zo’n manier worden opgelost.
Uiteindelijk in het Griekse deel geluncht en vervolgens terug naar Larnaca. Vlak bij het hotel gegeten, dat doen we nog een keer maar dan gaat het mis …..
Dag 3, Woensdag
Op naar het voor ons meest haalbare oostelijke puntje van Cyprus, Aphrodites route volgen. We durfde het niet aan, maar daar waren de groten van Aphrodite. Wel bovenop een rots gestaan en een tijdje naar het niets zitten turen. Die oneindige zee, terwijl je weet dat daar ook Syrië in de verte ligt. Daar een eind rondgereden en tot de conclusie gekomen dat het eiland ingesteld is op toerisme. Schouder aan schouder staan de diverse appartementen, villa’s of wat er tussen zit langs de kustlijn. Veel staan ook te koop. Het eiland heeft een engelse overheersing gehad, maar ook bij de Engelsen is de klad erin gekomen. Op de terugweg in een café gegeten waar Elvis werd gedraaid en het meest moderne van de Beatles was. Agia Napa is niet meer dan een lint van vakantiehuizen.
Thuis hebben we een aantal caches gevonden waarbij You only life twice nog een uitdaging wordt. Al twee keer gezocht maar nog niet gevonden. Dan maar een mail sturen.
Dag 4, donderdag
We hebben een verslaving, maar ook een voordeel. Een spel op de IPad (Broken Sword) en de weersverwachting via internet. Dat is vandaag onze redding. Overal gaat het regenen behalve in Pafos. Op dan maar naar Pafos. Onderweg even de snelweg af op zoek naar de rots waar Aphrodite aan land is gekomen. We hebben voor de zekerheid maar alle rotsen gefotografeerd. Het geluid van het terugroepende water ook opgenomen, alsof het een applaus is wat er klinkt. Heerlijk genieten van de zon, Wilma niet ingesmeerd, hebben we daar gekeken hoe toch een gek probeerde tegen de golven in te zwemmen.Of hij het heeft gehaald, drie keer om de rots heen voor eeuwige schoonheid, weet ik niet.
De weervoorspelling was goed. Terwijl boven het vasteland de wolken zich samenpakken is het in Pafos stralend weer. In de buurt van de oude stad hebben we de auto geparkeerd en hebben we eerste geluncht. Ceasar salade met witte dressing. Een paar keer vertelt Wilma dat mijn lippen er zo wit uitzien. Idem met de Cappucino.
Afgesproken dat we ook aan de culturele beleving wat zouden doen, op naar het kasteel. Even weer een vergezicht, maar de was ook alles. Een route gelopen rond de opgravingen in de hoop een cache te vinden, maar ook hier gaat het weer dreigen.
In de avond hebben we het visrestaurant genomen wat ons wel aansprak. Wat een stelletje lullo’s daar. Terwijl Wilma nog bezig is met de soep wordt het hoofdgerecht al geserveerd. Kwaad als ik ben verzoek ik het hoofdgerecht weg te halen. De ober geeft aan dat de kok haast heeft en door wil gaan. We hebben vertelt over het woord hospitality maar de kok kreeg de schuld. Ik hoop dat er ook een website van deze tent is, goed voor den Bleeker. Niet top.
Dag 5, vrijdag
Deze ochtend waren we er niet uit. De warmste plek op het eiland was eigenlijk daar waar we zaten, Larnaca. Laten we dan een rondje doen rond het Salt-lake, een broedplaats van diverse soorten vogels. Om het Salt-lake liggen een aantal caches. Een route van ongeveer 8 kilometer. Dus schoenen aan en eerst op naar de Moskee, daar lag ook een cache.
Dag 6, Zaterdag
Oude stenen waarvan men zegt dat het minstens 8200 voor Chr. moet zijn geweest. Wat cirkels die zijn neergelegd waarin vroeger werd geleefd. Een nederzetting langs de snelweg, die was er toen nog niet. Om het beeld neer te zetten hebben ze beneden aan een aantal ronde hutten neergezet. Deze worden nu voorzien van cement als zijnde dat het leem is. Wij hebben wel het idee dat leem het middel was, maar zeker weten doet volgens mij niemand het. Na een kwartier, klimmen en klouteren hebben we alles al gezien. Een deel is overdekt en daar kan je gewoon niet bij komen. Leuk maar de € 1,70 is gelukkig voor een goed doel.
In de verte zagen we wel de zee liggen dus toen onze pijlen maar op de zee gezet. Maar eerst naar Tochni. Een idillische plaats met een kerkje. Waar Wilma de verleiding had om aan de kerkklok te gaan hangen. Ze zal niet de eerste zijn geweest. De cache bij de kerk was redelijk makkelijk te vinden, op naar de volgende die met ook iets meer zoek kracht ook snel werd gevonden. Hier hield de wereld ook wel op. Op naar cache drie. Waarbij ik blindelings op het doel afga, stap ik in een diepe plas.Ieder kind kan zien dat in het beeld van de olijfboom geen steen hoort. En toch ….
Door naar het strand. De broodjes opeten die we in een supermarkt hebben gekocht, bij windkracht vijf tot zes. De Noordzee is dan een vriendelijke zee ten opzichte wat wij zien. In de luwte het brood opgegeten, maar wat een blamage. Nog niet op het strand kunnen liggen. Tegen lege benzinetank aan de weg terug naar Larnaca gezocht. Uiteindelijk nog meer dan twee uur bij Café Hobos gezeten. Met het naar de toilet gaan ziet Wilma ook dat hier lekker kan worden gegeten. Nadat we afscheid hadden genomen van zes gooise meiden, vrouwen die in ieder geval niet zelf de kost hoeven te verdienen, zijn wij ook terug gegaan naar het hotel. Om in de avond lekker te genieten van het eten van Hobos.
Zaterdag wat vroeger op stap om een grotere tocht te maken. in de Splash, zoals we de hele vakantie al doen. Twee cachet vinden we snel en bij de tweede hebben we even op het terras gezeten, ook daar weer de gekochte broodjes op te eten. Een met plakken Edammer kaas uit Gouda, en de ander met een blikje tonijn op water. Waarom dan geen olie. Ik weet het niet.De derde cache moeten we het even over hebben. Tussen cactussen door een cache zien te vinden is een hachelijke onderneming. Niet zonder naalden komen we uit die omgeving. Iedere steen te hebben omgekeerd en toch niet gevonden. Overigens had Wilma al vele naalden uit haar hoofd gehaald. Er stonden nog twee caches op de planning, maar we dachten een stukke berg gebied ook mee te maken. Het berglandschap is grauw deze periode van het jaar. We waren ook tot een hoogte waar het nog maar negen graden was. Enge weggetjes leiden gelukkig weer tot een grote plaats. Wel even op grote hoogte een foto gemaakt. De ober van Brewery was wel de weg kwijt. Waarschijnlijk zijn eerste avond, nee, dat was niet zo, maar meer de wisseling van tafeltjes. We hebben een tortilla rap gegeten die je dan zelf moet samenstellen.