Waar is mijn portemonnee? Zondagmorgen om zeven uur, terwijl we op de fiets stappen maar station Amersfoort. Dan maar de autosleutels mee om de auto te bekijken. Jammer, ligt daar toch niet. We zijn te laat en rijden het zweet op de rug. Meer omdat daar ook een redelijk zware rugzak op zit. De tweede voor vandaag, want de eerste daar scheurde bij het inpakken de rits van stuk.
Laten we maar niet de fietsen in de kelder zetten. We doen dat voor het eerste en dan missen we mogelijk de trein.
De trein is op tijd. Het ongeluk in Amsterdam met de aanrijding van twee treinen heeft geen gevolgen voor ons treinreis naar Berlijn. We stappen in, het is zo vroeg dat we overal kunnen zitten terwijl we toch een gereserveerde plek hebben. We nemen plaats midden in de wagon waar een tafeltje ons helpt met de krant te lezen. Gisteren een drukke dag gehad, toen geen tijd om de krant te lezen.
De trein is een constante luchtzak vergeleken met het vliegtuig, ondanks dat de rails toch glad is, hobbel je toch heen en weer. De een valt daarvan in slaap, de ander irriteert zich aan een vuilnisbakje die trilt. Tijd voor een oplossing, bak het raam uit. Nee een papieren zakdoek doet wonderen.
De DB bezuinigt ook dus we moeten zelf op zoek naar koffie. Bij Rheine stappen we richting wagon 11, we zaten in wagon 4. Heen gaat dat wel, maar terug werden we alle kanten heen en weer geslingerd. De restaurantwagen is natuurlijk beperkt. We bestellen een koffie en wat te eten. De croissant wordt in de magnetron warm gemaakt, dat had hij niet hoeven doen. De koffie duurde nog vijf minuten, we waren de eerste, dus het ding was nog niet in gebruik. We zaten toen al twee uur in de trein.
Teruggekomen was onze plek ingenomen. Iemand vond dat hij en zijn dochter daar mocht zitten. Klopt het was ook niet onze plaats. We hebben de kranten opgepakt en zijn verplaatst. Duitsland is qua natuur niet anders dan Nederland, polderlandschappen en weilanden wisselen zich af, gelardeerd met hier en daar een klein dorpje. Sommige dorpen hebben de tands des tijds niet doorstaan. Het was niet echt inspirerend.
Even later werd de plaats waar wij eerst zaten opgeëist door een volgende koppel. De man die ons wegstuurde claimde deze plaats, wat blijkt is dat er ook nog een wagonnummer op je reisbiljet staat. Wij kijken naar de onze. Ziedaar wij zitten ook verkeerd, denken wij. We reizen verder en hebben alle te bezoeken locaties in Berlijn uitgezocht. We zijn benieuwd.
Ook op zondagochtend, het is al middag, wordt de heroïnehond uitgelaten in de trein. Lollige Duitser: nichts gefunden?
Nee natuurlijk niet, we kunnen er maar niet aan wennen, dat Duits, maar voorlopig de komende drie dagen zullen we niet anders horen.