De bus naar het hotel was zo gevonden. Wat is het een immens station. Station Utrecht is er niets bij. Boven in een dubbeldekker, die de naam dubbeldekker niet mag hebben, zowel beneden als boven stond ik klem tussen vloer en plafond. De kamer was niet gereed dus we hebben een andere kamer gekregen. Een enorm grote kamer. De televisie staat zo’n zeven meter van ons vandaan waarachter de douche nog is. Heerlijk.
Even ook nog gekeken of de toilet werkt. Allebei! Toen de bus naar de stad, twee haltes verder uitgestapt en de U-bahn genomen. De metro van Berlijn ziet er goed uit en brengt ons snel waar we zijn moeten om en toer rit te maken. Met dat we uitstappen komen we terecht in een showroom van de VAG-groep. Je kan gewoon op zondag een auto kopen. Maar wat voor een auto. Zo staat er een 1001 pk Bugati Veyron. Wat zal die Horst_Tappert (twitter-vriend en zeer gerespecteerde collega) jaloers zijn.
Bus 200 gaat Oost Berlijn in, en 100 gaat Westkant op. Na een rondje rijden uitgestapt omdat we alle bezienswaardigheden voorbij hebben zien komen. Terug op Unter den Linden komen we bij het Holocaust Denkmal. Een plein met 2711 betonblokken ter nagedachtenis van de 6 miljoen gevallen Joden. Aan dit plein stillen we eerst onze trek voordat we het museum ingaan.
Wat een toestand. We hebben korting kaartjes, maar om binnen te komen moet je door een metaaldetector poortje. Het lijkt Schiphol wel. Jas, de tas en zonnebril inleveren. Hebben we al betaald. Nee dus, tas weer terug. Nee Wilma heeft nog vier euro. Gelukkig.
Een imposante nagedachtenis aan iets wat nooit meer mag voorkomen. Een must voor iedere PVV-er die nog maar een keer over rassenscheiding zegt. Mooi is het contrast als we terecht komen bij de Brandenburger Tor, waar vandaag Turkse Kindertag wordt gevierd (normaal 23 april). Wegen zijn afgezet en als er ergens verbroedering is, dan is het hier wel. Na een tijdje worden we aangesproken door een welwillige Duitser. We zoeken De Muur. Daar loopt De Muur. Een aantal tegels in de straat markeren de plaats waar eerder De Muur heeft gestaan. Wrang is wel dat we deze vraag aan die man stellen terwijl hij misschien het hele drama van dichtbij heeft meegemaakt. Op naar de Reichstag. Hier kunnen we niet naar binnen, omdat we dat niet vooraf hebben geregeld. Het maakt wel dat Hitler vanuit deze omgeving zijn heerschappij over het Derde Rijk voerde. Het gebouw is zo groot dat het wel even duurde voordat het geheel op de camera staat.
Met de telefoon maak ik nog een 360 graden opname. Om mij heen liggen meer gebouwen van het Duitse parlement deels in het oude Oost-Berlijn, en ook wat in het Westen. Kijken of dit via Youtube is te upoloaden. (Filmpje)
Ik word aangesproken door een Armenier die vertelt dat zijn vader nog in de Reichstag heeft gewerkt. Sinds het 1964 al in Duitsland, inmiddels met pensioen, maar wilde gewoon zijn verhaal kwijt. Hij vertelde over zijn reizen door Europa, terwijl ik vroeg hoe hij het aanwezig zijn in Duitsland voelde. Hij antwoordde dat ondanks dat Duitsland niet zijn ‘heimat’ was, zich er wel heel prettig bij voelde.
Wat ons opvalt is wel dat er overal politie bij staat. Doorheen kijken, maar is dit wat we moeten bekopen met de zogenaamde vrijheid. Dan hebben we het nog niet eens over de ambassades. De beveiligingen zijn enorm. Maar de gebouwen ook 🙂
Nu maar de IPAD gebruiken om een restaurant te vinden. De meegenomen reisgids bood niet voldoende soelaas. We zijn terecht gekomen in de Charlottestrasse. Rond de Berlijnse Dom, afgebrand in 1945 en pas weer opgebouwd in 1993 vinden we met gemak een restaurant, waar we nog lang napraten over de eerste dag in Berlijn. Frappant is de bloei die aan de oostkant van de voormalige muur heeft plaats gevonden. Morgen zullen we de andere zijde eens bekijken.
Voor nu, heeft Wilma de verwarming gesloopt. Het is wat warm in de douche, ben benieuwd of we morgenochtend niet het bed uit stomen.