Clifden
We overnachten twee nachten in Clifden. Dat maakt dat we vandaag niet hoeven te reizen. Dus we bezoeken vooral wat in de omgeving na te hebben genoten van het ontbijt. Ook hier weer een man die dat verzorgt. We speculeren hoe dat toch komt, vrouw aan het werk, vrouw weggelopen en de man met B&B achtergelaten en nog een aantal opties.
Als eerste gaan we de Sky Road Loop rijden. Een kort rondje die ons ook nog eens langs drie geocaches en mooi plekken gaat leiden.
De eerste cache is bij een oud en vervallen kasteeltje. De wandeling erheen is een paar honderd meter vanaf de parkeerplaats. Onderweg moeten we goed opletten, het lijkt alsof er een koe met enorme diarree op het pad heeft gelopen. Bij het kasteel schieten we de nodige plaatjes en vindt Marijke de cache. Namen in het boekje en we wandelen langzaam terug.
De volgende stop is bij een uitzichtpunt van Sky Road. Prachtig zicht over de baai.
We genieten even van het uitzicht, loggen de geocache en ik haal even de druk van de blaas voordat ik verder rijd. Wel zo prettig.
Op naar de derde cache, dat is wel een bijzondere weg, beide kanten begroeiing net als in het midden van de weg. Gelukkig twee plekken om elkaar te passeren, ik moet dus wel even een stuk achteruit als stijgende auto maar het lukt. Bij het water aangekomen ligt er een prachtig gestorte parkeerplaats. Ik denk alleen maar, hoe is die betonwagen hier gekomen? Het is een stukje wandelen naar de cache maar wederom valt je onderkaak omlaag van hoe mooi het uitzicht is. Teruglopend begint het voor het eerst in onze vakantie te druppelen terwijl wij buiten zijn. Want eerlijk is eerlijk, tussen opstaan en einde ontbijt was er regen.
Omdat het weggetje heen zo tof was maak ik een timelapse als we terugrijden, met regen en dus ruitenwissers in beeld. En zo maken we ook de Sky Road of tot we terug zijn in Clifden. We proberen gelijk een restaurant te reserveren voor vanavond maar alles is nog dicht. Dus we gaan voor ons tweede rondje, op advies van Gerard van onze B&B naar de zalmrokerij.
Daar aangekomen is de shop open maar de rokerij dicht. En de shop stelt eigenlijk niets voor dus we wandelen even wat rond omdat we op een punt van het eiland zitten en je weer een prachtig uitzicht hebt.
Onze route vervolgt zich naar Dog Bay, het mooiste strand hier in de buurt als we Gerard mogen geloven. Eenmaal daar ziet het er werkelijk geweldig uit. En hier komt ook ons moment, zwemmen in de Noord Atlantische Oceaan. De temperatuur van het water is heerlijk, dus hop we gaan koppie onder en zwemmen wat heen en weer.
Als je dan weer uit water komt is de temperatuur aan land zelfs heerlijk. Alleen dat zand, het zit werkelijk weer overal. Maar dat hoort er dan bij. Afdrogen, klooien op het strand om weer aangekleed te zijn maar dan zijn we klaar om de reis te vervolgen. De ‘loop’ afmaken weer retour naar Clifden. We komen door een landschap met weinig auto’s, licht glooiende en bochtige wegen tussen een enorme hoeveelheid meren en meertjes. Je blijft je verbazen.
Eenmaal terug in Clifden gaan wij even shoppen. Want mijn moeder krijgt elke vakantie een magneet voor op de koelkast, dus ook nu zoeken we weer een mooi exemplaar uit. Zelf koop ik telkens een t-shirt van het land of de stad die we bezoeken. Ook nu vind ik weer een prachtexemplaar in een andere stijl. Zo denk ik elke keer weer terug aan waar ik geweest ben als ik zo’n shirt draag.
Dan is het tijd om te gaan eten. Volgens Tripadvisor moeten we echt naar de Guys bar. Heerlijk eten tegen een redelijke prijs. Nou, dat hebben meer mensen gelezen dus. Zo gaat een zaak aan zijn eigen aanbevelingen ten onder vind ik. We zitten in een hoekje gepropt, de wachtenden staan aan alle kanten om ons heen met de natte jassen en hun aantal neemt toe.
Gelukkig zijn wij al een eind op weg met ons eten, koffie en weg wezen. Voor mij is dit nu in de categorie ballentent want de wachtenden moeten nog minimaal anderhalf uur wachten op een tafel.
Onze avond zetten we voort in de Mullarkey’s bar. Deze bar zit achter een hotel en moet je via een zijstraatje vinden. Maar onze gastheer heeft dit aanbevolen, in het weekend van bankholiday is het daar nog te dien qua drukte. Hij heeft gelijk.
Er speelt een band van vier jonge gasten de sterren van de hemel. Hun stemmen klinken prachtig samen en ze spelen zonder te worden betaald door de bar. Een mandje met de tips for the band moet het salaris van vanavond opleveren. Na ruim een uur spelen is de stand €0,-
Dat kan ik niet aanzien, €10,- in het mandje en ik ga de zaak rond. Dan komen de centen wel los dus en al gauw zit er meer dan €100,- in het mandje. Een half uur later zijn er veel nieuwe gasten, dus die ga ik ook nog maar eens langs. Zo verdienen die jongens tenminste wat vanavond.
Het mooie is dat de leadzanger aan het publiek gaat uitleggen dat hij mij niet kent en ik niet er bij hoor. So polite! Mijn verzoekje is Mr Bojangles, dat brengen ze geweldig ten gehore. We genieten hier nog volop voordat we gaan slapen.