Wild Atlantic Way
Wild Atlantic Way is volgens de reisadviezen wat we vandaag doen. Wederom slingeren we door prachtige landschappen maar nu van Ierland.
Toch is het net anders. De wegen zijn smaller lijkt het en zo nu en dan hebben we bruggen waarbij de melding is dat één van de twee kanten voorrang heeft omdat het anders niet past.
In Glencolumbkille stoppen we kort voor foto’s van het uitzicht. We gaan gauw door want we zijn blij dat we een beige Nissan voorbij zij met dito geklede dames en een snelheid waar wij slecht tegen konden. En die stopt hier gelukkig ook dus die moeten we voor blijven.
Na een dik anderhalf uur rijden komen we aan bij Malin Beg. Één van de uiterste punten van Ierland met zicht op de Noord Atlantische Oceaan. Maar vooral de start van kliffen en fjorden die prachtig zijn. Hier ligt ook Silver Beach, een strand in de vorm van een hoefijzer. Het is mooi om te zien hoe bij eb er randjes van lavazand achter blijven op het strand. Dan gaan we door.
Ons volgende punt is hemelsbreed niet zo ver maar de weg er naar toe . . . dat is een stuk terug en uiteindelijk driekwart van een cirkel rijden om de auto te kunnen parkeren op een parkeerplaats. Onderweg komen we langs een mooie plek voor een kop koffie en wat lekkers er bij, The Rusty Mackerel. Ruim voldoende bediening met een enorme klantvriendelijkheid.
Het hek naar onze bestemming, net na het parkeerterrein, kan open maar moet je wel goed sluiten. Het valt ons op dat vooral Duitsers met eigen auto en de nodige Ieren dat doen. Dit terwijl de weg bezaaid is met toeristen die ook Slieve League willen bezoeken.
Sowieso gaan de meeste mensen niet verder dan het einde can het asfalt en nemen genoegen met het uitkijkpunt.
Wij doen dat dus niet. We gaan verder, niet voor niets de wandelschoenen mee. Maar ook omdat we weten dat er verderop nog een geocache ligt. Ik het begin, zeg de eerste 500 meter, zijn er nog diverse mensen. Maar daarna komen we slecht vier anderen tegen op de heen- en terugweg. De cache vinden we maar vooral de verandering van weer in enkele minuten zorgt dat we er lang zijn en veel vastleggen met onze telefoon annex foto- en videocamera.
Eenmaal terug bij de auto is een toiletbezoek hard nodig voordat we de reis vervolgen. Als dat klaar is wisselen we de schoenen weer terug, speciaal hiervoor aangedaan, om dan langzaam retour naar huis te gaan. Eerder hadden we een leuke plek gespot, daar willen we nog even stoppen.
Ondertussen even bereik en er bliepen berichten binnen. Leuk nieuws van het thuisfront, ze hadden ons geprobeerd te bellen. Lachen hoor, je hebt hier zo vaak geen bereik. Voor het eten trekken we dat wel recht.
Op de gespotte plek is een prachtig watervalletje met een waterdellta. We schieten hier ook weer wat plaatjes en gaan door. De Wild Atlantic Way brengt ons tot aan Donegal, nog steeds een prachtroute. Vanaf daar rijden we als een speer door naar Letterkenny voor het avondeten.
We willen gewoon een snelle pizza. We komen dan uit bij Pats on the square. Ala voorgerecht heb ik champignons in een bakje met kaas en kruimels, smullen gewoon. Wilma die ziet bij de calzone pizza de juiste ingrediënten maar wil dat graag als gewone pizza. Dat kan, als ze komen bezorgen zegt de serveerster ook ‘open calzone’. Ik heb de pizza Diablo en dat is een echte, mijn lippen branden.
Toe een kopje koffie en dan naar het hotel om weer een dagje vooruit te kijken en een kaartspel te spelen.
Oh ja, morgen hebben we een gastredacteur voor de vakantieverhalen: mijn zwager Alfons Biegstraaten.