Causeway Coast
Vandaag staat er een mooie autorit op het programma, Causeway Coast Route. Na het ontbijt moeten we eerst door een stukje binnenland maar bij Larne pikken we hem op.
De wegen slingeren door het groen en gaan van en naar de kust. We stoppen bij een parkeerplek om wel onze eerste onderweg foto’s te maken. We weten ook dat je niet bij elke mooie plek moet stoppen, anders komen we nooit aan vanavond.
Dus we stoppen pas weer als we zin in koffie hebben en genieten van alles wat we zien. De stop voor de koffie is in Cushendun. Bij de koffie heb ik een heerlijke scone, los de aardbeienjam in een potje en een bakje slagroom. We schieten uiteraard gelijk even een paar mooie plaatjes.
Dan gaan we door naar de touwbrug, Carrick-a-Rede, die je gezien moet hebben. Daar aangekomen horen we dat er tijdslots zijn en de eerste optie over anderhalf uur is. Gelukkig kun je er ook heen wandelen zonder over de brug te gaan, dat gaan wij dus doen.
We wandelen rustig over de paden naar de rotsformatie waar de touwbrug tussen hangt. Onderweg komen we lijkbleke en puffende mensen tegen, dan snap je waarom er een defribilator hangt. Sommige mensen zouden dit niet moeten doen op hun vakantie. Net voor de brug slaan wij af en lopen iets bergopwaarts waardoor we op een prachtig fotopunt komen om de touwbrug vast te leggen.
We zien ook dat er niet meer dan acht personen tegelijk op de brug mogen dus files aan beide kanten. Soms ben je blij dat de tijd een keuze heeft gemaakt voor je.
De Causeway Coastel Route verder volgend komen we bij de Giants Causeway. Bijzondere rotsformatie die achthoekige stenen heeft. Wij besluiten via de ‘zwaardere’ route heen te gaan en de lichte dan weer terug. Hierdoor lopen we eerst bovenlangs de kust, vinden nog een geocache, en hebben prachtige uitzichten. Als we dan afdalen kiezen we ervoor om even door te lopen naar het einde van een pad. Onderweg komen we langs een prachtige rotsformatie met de bijnaam het orgel, die snap ik. Het pad wat wij op zijn gegaan loopt tegenwoordig dood omdat een deel van het pad verdwenen is bij een aardverschuiving. We kijken hier wel in een prachtige inham.
Een deel dus hetzelfde pad retour en dan door naar de rotsformaties. Dit is echt prachtig om te zien. Maar ook massa’s toeristen. Toch lukt het om mooie foto’s te maken zonder of met maar een enkeling er op. We struinen hier een tijdje rond over de rotsformatie en gaan dan weer retour naar de auto.
We blijven onze route vervolgen. De wegen vind ik heerlijk om op te rijden. Slingerend door het landschap, met langs de randen de muurtjes of begroeiingen. De volgende stop is Bushmills Castle. Dat is echt een stop, foto’s maken en dan weer door want de tijd begint te vorderen.
Dan komen we langs Portsrush. Er is een golfbaan met schijnbaar binnenkort een groots toernooi want het staat vol met tribunes op de golfbaan en er staan massa’s grote tenten. Net na die plaats gaan wij een achteraf weggetje op waar we toch op een parkeerplaats komen. Vanaf daar is het nog een kwartier wandelen maar dan zijn we bij Coleraine Castlerock en Belvedere. Prachtige plek met schijnbaar de optie om er te trouwen. De rode en witte rozenblaadjes liggen vanaf de deur naar de uitgang door het hek.
We beginnen al trek te krijgen dus zoeken we een restaurant onderweg voordat we naar het hotel gaan. Het wordt Londonderry. Het uitgezochte restaurant is lekker vol en het duurt 45 minuten voordat we kunnen eten. Dan wordt het de volgende, daar kunnen we gelijk aan tafel en we eten er nog verrukkelijk ook. Het eten is net even anders en daarmee bijzonder.
Wij dachten te overnachten in Donegal maar als we het adres opzoeken is het Letterkenny. Dat scheelt een half uur rijden, dat is een meevaller. Ons hotel ligt in het centrum van de stad. De auto zetten we midden op de stoep met alarmlichten aan, er is verder geen ruimte. Later blijkt er een loading dock te zijn, tsja dat is dan later pas.
Onze kamers zitten iets verder uit elkaar en om de hoek van de gang. Vanuit de ramen kunnen we naar elkaar zwaaien. We nemen nog een drankje in het aanpalende en bijbehorende restaurant en spelen nog een potje Dos. De ober komt op enig moment langs om de laatste ronde aan te kondigen. Dat zat er aan te komen gezien de opruimwoede die er al aanwezig was. Maar niet veel later gaan ze de lege flessen van die avond, die zaten in drie losse bakken, verzamelen in één bak.
Oké, oké, dit signaal van glasgerinkel is duidelijk. We rekenen af en we gaan. Tijd om te gaan slapen.