Cork
Vandaag weer eens lekker laat ontbijten om aansluitend naar Cork te gaan. De bezienswaardigheden van Cork is geen indrukwekkende lijst. Als we de kastelen, gevangenis, kerken en stadhuis er af halen is er echt alleen de English Market over. Reisdoel bepaald.
Eenmaal in Cork draaien we de parkeergarage in. We staan vlakbij ons reisdoel zonder het te beseffen. We bezoeken de English Market twee keer, koffie drinken we even ergens anders.
Terwijl we koffie drinken zorgt Alfons voor een zeer belangrijk proces, het inchecken voor de vlucht van morgen.
De English Market is niet heel groot maar wel heel leuk om te zien. Grappige is dat er bij de ingang een bord staat dat je toestemming moet vragen om foto’s te maken. Het bord dateert van ruim voor de smart phones, dat is duidelijk.
Wij kiezen ervoor om een aantal geocaches te gaan doen om meer van de stad te zien. Het is leuk om te zien waar je dan allemaal terecht komt.
Tussendoor lunchen we nog even ergens.
Dan is het tijd om te doen wat er bij hoort in Ierland, het bezoek aan een whiskey brouwerij. We rijden naar Midleton voor Jameson, buiten Ierland de meest bekende. We worden meegenomen door de oude locatie en krijgen uitleg over het proces van het maken van whiskey. En dan met name van Jameson en het drie keer distilleren. Dat maakt dat de Ierse whiskey toch echt beter is.
Tijdens de toer kan de gids het ook niet nalaten om dat meermaals te zeggen. Maar dan vraagt iemand waar de vaten vandaan komen waar de whiskey in rijpt vandaan komen . . . . . . .Amerika dus, white oak! Nadat ze één keer gebruikt zijn.
Want in Amerika mogen alleen ‘virgin’ vaten gebruikt worden. En die kopen zij dus op voor de eerste fase van rijpen. Voor deel twee gaan ze over in tweedehands sherry vaten uit Portugal of Spanje. Dat samen maakt de smaak op orde voor de echte Jameson.
Om het gelijk van de smaak te halen mogen we aan het einde proeven. Amerikaans – 1x, Schots -2x of Iers – 3x gedistilleerd, wat is het lekkerste?
Tsja, dat kun je wel invullen.
Na het proeven is de toer ten einde en gaan we naar de bar. Want bij de entreeprijs zit een gratis drankje inbegrepen. Marijke wil geen whiskey, heb ik zomaar een dubbele. Het wordt daarna dus ook tijd om te gaan eten.
Voor het eten rijden we naar Barnley toe, dicht bij ons hotel en dan door is het idee. We eten bij een lokaal restaurant, tevens pub, we mogen naar boven en komen in een heerlijk rustig deel.
De specials van de dag kunnen mij wel verwennen dus vooraf de champignonsoep en als hoofdgerecht de Chili con carne. Die laatste is pittig gekruid, het brand aan de randen van je lippen. Maar de smaak is dus goed en ik geniet er van. Kopje koffie toe en dan richting hotel in plaats van blijven hangen voor de muziek in de pub.
Maar voor vertrek kopen we bij de Centra nog wat te drinken. Want nog een avond in de pub van hotel hebben we ook geen zin in. Dus bij aankomst naar de kamer, potje Skipbo en zo gaan we langzaam naar het einde van onze vakantie.