Killnarney
Na het ontbijt vangt de reis aan naar Killarney. Via de M weg gaat het grootste deel dus dat schiet lekker op.
In Killarney willen we koffie drinken, gelijk aan het begin van High Street zit een patisserie. En wat blijkt, Fransen runnen de zaak.
In het Engels hoor je licht het Franse accent. Maar petje af, weinig Fransen heb ik zo Engels horen praten. We bestellen heerlijke gebakjes en koffie en thee. Het is echt smullen. Alleen het feit dat de stoelen en banken zijn bekleed met jute zakken van het koffiemerk vindt Marijke iets minder leuk, de allergie speelt op.
De B&B waar we twee dagen gaan verblijven ligt net onder Killarney, de gastvrouw is er niet als wij aan komen rijden, best logisch want we zijn heel vroeg.
We gaan dan door met het programma, een wandeling rond Killarney Lake. Door een geocache beginnen we onze tochtjes kruip door en sluip door routes maar later komen we gewoon op het asfalt uit wat tevens voor de fietsers is.
Een groep fietser met een fietskar voor de hond komt ons telkens voorbij rijden. Op het moment dat zij ergens stoppen passeren wij ze weer. En dat zo een keer of zes, zeven.
Onderweg zitten twee bijzondere punten. Brickbeen bridge en Meetings of the Waters. Bij de brug komen de twee meren bij elkaar. Een prachtig punt om vast te leggen.
Bij Meetings of the Waters komen de drie uitlopers van meren bij elkaar. Het water stroomt fors en op de kruising zijn er zelfs draaikolken. Zo langzamerhand komen we weer richting auto.
We rijden naar een andere parkeerplaats om Torc Waterfall te gaan bekijken. Het is een bosweg met flinke kuilen. Ik stuur onze auto er behendig omheen vind ik zelf.
Na het parkeren is de eerste stop bij een brug over het begin van de waterval. Later dalen we af naar de waterval zelf. Onder andere via een stenen trap maar vooral over bospaden. Onderweg hebben we nog een keer mooi zicht op Killarney Lake.
We verbazen ons onderweg over de hoeveelheid mensen die met een klein kind op hun armen hier rondwandelt zonder extra spullen als water, warme kleding of regenkleding.
De waterval zelf is gaaf om te zien. Maar er loopt ook een of andere idioot tussen de stenen van de waterval. Hij wil een stoere selfie, we lopen weg en ik hoop enigszins dat hij ergens onderuit gaat of zijn telefoon kwijt raakt. Want zijn leuke foto is het bederf van de onze. Dus ik doe flink mijn best om hem er niet op te krijgen.
Afdalen maakt ook dat je weer moet stijgen. Dus we gaan weer omhoog naar de auto en denken terug aan Croagh Patrick, dit is een eitje!
We rijden terug naar onze B&B, daar kunnen we nu wel terecht. Sheila heet ons welkom en neemt ons mee naar de kamers. Trap op, dus de koffers weer naar boven sjouwen.
Voor het eten gaan we naar Robertino’s, we hebben zin in Italiaans. We genieten van de maaltijd en de wijn die erbij komt. Om de avond af te sluiten spelen we op onze kamer nog een potje Dos.
En op de valreep halen we de 50 likes bij één van mijn berichten. Dus komt er een hele foute video vrij 😳.