Of je nu een tent inpakt of een caravan. Een tent bereidt je de avond daarvoor meestal voor. De caravan was enkel de voortent eraf en de losse spullen in een krat. Tijdens de reis die ons leidt dwars door Lyon, want er is geen weg van Oost naar West in Frankrijk, leer je wel manoeuvreren met die caravan. Geen stoepje geraakt, geen kussen op de grond. Wel even de 1000 meter hoogte aangetikt met 15 graden, maar daar kom je niet zomaar. Af en toe billen knijpend de berg af.
De reis gaat op weg naar Tulle (dorpsnaam) met een door Nederlanders geleide camping. Jos, oud stadsomroeper van Amersfoort, leidt samen met vrouw en zoon Dave de camping. Een conglomeraat van Nederlandstaligen in, zo lijkt, het meest verlaten deel van Frankrijk. Tot je hier ook bekenden tegenkomt, Wilmar de Boer van vh. Image33. En dan zeggen dat je al vijf jaar hier komt.
Wilma staat weer klaar met haar paspoort, maar ook hier. Wilma is voldoende. Hij geeft ons beide een hand en merk dat het belangrijk is dat de voornamen bij hem bekend zijn. Ook dit is psychologie. Later spreekt hij ons aan bij voornaam. Betalen doen we pas achteraf, zonder bekend te zijn. Wat een heerlijk vertrouwen. Dat geldt overigens voor alle plekken waar we tot nu toe zijn geweest. Frankrijk is op dit gebied heel gastvrij. Even boodschappen doen in Tulle. We leggen dezelfde afstand af Utrecht Amersfoort af om bij de SuperU te komen. Naar Tulle moeten we nog heen, maar vandaag te moe om er langer bij stil te staan.
Na de BBQ genieten we nog van een kopje koffie op het terras om wel met een trui aan te lezen bij de tent. Het is op 600 meter hoogte en wat dichter bij het central massive toch iets kouder. Maar het blijkt in heel Frankrijk een stuk kouder te zijn.