(plaatsnaam checken)
Verveelt als we zijn pakken we de Gorges de L’Ain. Een route van 60 kilometer langs de rivier. Soms erg groen, niet de rivier, maar de route. Zodat je weinig ziet van de L’Ain. Een rivier met veel hydrolische opwekking, lelijke gebouwen en damwanden die daarna wel een groot azuurblauw stuwmeer geven. Door de onderstroom in de L’Ain is zwemmen gevaarlijk. Afgesproken om de paar caches die langs de route ligt op te pakken. Niet degene die tweehonderd meter hoger liggen. De eerste gaat het al mis. Een potje hangt met een dun touwtje aan de boom. Tussen de deksel en het potje is het touwtje bevestigd met als truc dat je de deksel wel vasthoud. De deksel verdwijnt ergens. En dan, gelukkig toch weg terug gevonden. De tweede is bij het station van Bolozon, Hier stopt de TGV, drie keer per dag. Als je de inwoners van Bolozon en Bolozon-Gare bij elkaar optelt, dan heb je niet meer dan de inwoners van Poncin. Waarom dan dit station. Verder naar het Thoirre Oude wijven en de geur van diesel op het enige plein van dit dorp. Dit heeft niet meer in zich dan een plek voor campers en een paar vuilcontainers om gezamenlijk naar Le Tour te kijken. Wij worden wat vreemd aangekeken als wij onze lunch, gehaald bij de Express Casino, opeten op een bankje tegenover dit plein. We gaan weer op weg richting Cize en de andere kant van Bolozon. Een smalle brug over de L’Ain heen met op hoogte de TGV en onderin een weg niet breder dan 2 meter dertig. Angstig aan de reling vastpakkend kijken we neer op de ontzaggelijke rivier. Nee, helemaal senang voelen wij ons niet met deze situatie. Toch maar een paar foto’s schieten. De cache die er ligt gaan we op weg naar toe, maar wat blijkt, hij ligt toch hoger dan verwacht. Dus laten schieten. Wilma zegt dat we voorheen niet zo waren, waarop ik antwoord dat we het verkeerde schoeisel aan hebben. Dat is niet anders dan in het bos van de Dinosaurus. Een onheilspellende plek bij het plaatsje Hautecam. Waar de auto’s als deze worden gerepareerd op houten blokken staan, de tractor nog eentje is van voor de tweede wereld oorlog en de gemiddelde leeftijd nog hoger is dan die van onze ouders. Dat is wel een dingetje. Het leegtrekken van de dorpen richting de grote steden. Ja wij hebben een behoefte van aandacht eens per jaar om de rust op te zoeken. Wat als je het hele jaar, behalve de zomermaanden, deze aandacht hebt. Een terugkomende discussie.