Ma première Cantine
Het was wat winderig op strand, maar slapen is er niet van gekomen. Om 05.00 uur komt de buurvrouw thuis. Misschien uit geweest of gewoon op de tippelzone gewerkt. Deuren klappen dicht, maar bovenal het geklak van de hakken. Gelukkig niet iedere nacht, gun haar ook een verzetje. Het is ook het moment dat de vogels ontwaken. Om 06.30 val ik weer in slaap, om 9.50 stappen we alsnog het bed uit om de boodschappen voor vijf dagen te doen, op het brood na, want ja de broodrooster heeft het min of meer begeven. Stoppen slaan door. Dan maar slapen in de hangmat onder de boom na het boodschappen doen. Het komt niet tot slapen. Waarom, ben ik dan inmiddels zo uitgerust dat ik niet meer in slaap val? Om half vier reizen we af naar het strand, en nu doen we er wat er wat langer over. Onbegrijpelijk dat een doorgaande weg wat de A750 is zo eindigt in een versmalling, dat is vragen om ellende. Verderop zoen we dat het op de Péage niet anders is. Vrijdagmiddagdrukte? Bestaat dat hier ook in La douce France?Snel toch weer ons plekje van de vorige keer gevonden, gewoontedieren als wij zijn. Hier even twee uur gezeten om ons te begeven naar LaFayette voor een maat groter en een lekker etentje aan de Neude van Montpellier. Happy hour is nog niet afgelopen, maar wij nemen al plaats voor het avondeten. Te vroeg … wij willen op niveau zitten, maar de ober was daar niet blij mee. Ben je nu een ober of niet. Het eten was lekker en verzorgd. Te vroeg nemen we afscheid van Montpellier, niet eens in het donker komen we aan.Maar wel de krekels en de uil gehoord.