14 juli, Pont du Diable
De obsessie is begonnen. Het huis is gebouwd op een mierenkolonie. Ik weet niet hoe oud een mierenkolonie kan worden, maar ik heb het gevoel dat zij er eerder waren. Niettemin hebben we wel als doel verheven om de mieren het zo moeilijk mogelijk te maken. Dit omdat wij als mens het hen zo makkelijk mogelijk maken, omdat we overal wel knoeien, laten liggen en niet door hebben dar wij voor hen een makkelijke voedingsleverancier zijn. Doosjes zijn gezet en het vuur wordt aan de mierenpootjes hun schenen gelegd.Op Quatorze Julliet weet je dat het de Fransen niet motiveert om iets te doen, dus wij verwachten wel dat dan de Intermarché open is? Mooi mis, een kleinere vorm (Netto) vinden we wel open, dat is ons geluk. In de middag de eerste attractie bezocht: Pont du Diable. Een oversteek over de rivier De Hérault. Een mooie overgang van een kloof naar een doorwaadbare plaats waar half Montpellier neerstrijkt. Het is rond de 35 graden, maar het is bewolkt, verraderlijk, toch maar goed insmeren. Esmée en Brian gaan op de bedjes ver de kloof in en genieten van het natuurlijke element. Rond de brug wordt er veel gesprongen in het water. Zelfs wordt er vanaf de brug ook gesprongen. Zo’n 15 meter hoog, helden.Na terugkomst vanaf de Pont, heeft Wilma wat aan de tuin gedaan, Alfons alleen gelezen en Brian en Esmée getennist. Na de macaroni maaltijd, immers het is vakantie, heeft Esmée voor het eerst Katan gespeeld en gewonnen. Om 24.00 uur taaien we af.