Bonjoer en sje ne rekrette rie en
De nacht bracht twee dingen, ultieme rust in de verte raast een vrachtwagen voorbij, en de regen die tikte op de tenten. We waren er op voorbereid, meer dan we dachten. Auto dichtgeplakt, alles goederen in de auto of eronder, en zo min mogelijk in de tent. We zouden vroeg opstaan en gaan kanoën. Twijfel rijst er als uit de tent wordt gekropen. Dikke wolken pakken samen, maar de optimisten onder ons trekken gewoon hun badkleding aan. De kano zou zou kunnen worden gepakt, maar het dondert in de verte. Tijdens ons ontbijt hebben we het over ons voornemen om te gaan kanoën, maar al snel komen we tot de conclusie dat we niet eens op de rivier worden toegelaten. Onweer en open water werkt als een magneet. We besloten te gaan op breken en ons reis voor te zetten. De auto voorzien van Ducktape en gewapend met nog een baquette gaan we op weg. We zijn nog geen koud tien minuten onderweg en het gaat regenen. Frankrijk wilde ons gewoon weg hebben! Na vier uur wordt het droog en besluiten te gaan parkeren op de laatste Aire na Thionville. Toen wisten we het zeker, Frankrijk wilde ons weg hebben.Het moeilijkste is altijd de thuiskomst. “Nee we laten de spullen zo lang mogelijk liggen, dan houden we dat vakantie gevoel vast….. “. Eline wilde naar huis (verlangde ook naar haar ouders), de tenten waren kleddernat, de auto tegen het pand aan parkeren, want ja Ducktape en een auto van elf jaar oud …
Het was een heerlijke vakantie, met soms ook moeilijke momenten. Het kost veel energie om met iedereen rekening te houden. Dit hebben ze gelukkig niet gemerkt, maar sommige zaken zijn gewoon makkelijker als je met z’n tweeën bent.