2013 Dag 16

Jeuk bij de tent
Terwijl ik dit typ wordt ik zo’ n beetje opgevreten door de vliegjes. UNO-en zal het niet worden omdat de irritatie wint van het spel, daarnaast zijn de dames als paria’s gegroepeerd rond een gebouw omdat daar toevallig wifi aanwezig is, kunnen ze elkaar vertellen dat het geweldig is, camping met wifi of toch het verlangen naar huis om altijd en overal in verbinding te kunnen staan. Toch maar voortaan eerder beginnen waarbij we dan gelijk rekening houden met de buren. Het is nu 22:48 en horen in de verte een vrachtwagen over de snelweg denderen en wat wind door bomen waaien. Het is rust op de camping. De laatste rits gaat dicht, de hond wordt nog uitgelaten. Morgen kanoën? 
Nadat we paëlla hebben gegeten heb ik op een geniale manier de autoraam van de Fabia geducktaped. Was dat nodig dan? Eigenlijk wel, net na Valance kregen we een noodkreet dat het raampje niet meer omhoog kan. Wij de Skoda-service bellen. Monsieur, maandag gaan we dit oplossen. Droplul, we staan net boven Valance en waarschijnlijk in Frankrijk wil niemand op zaterdag een auto komen, Fermée. Los het zelf maar op, daar komt het op neer. Ducktape en plastic, daar lossen we het mee op de komende vierhonderd kilometer. De laatste honderd kilometer wordt het plastic verwijderd en de voeten buitenboord gegooid. De meiden worden tot het uiterste getergd. De temperatuur van het asfalt was op een bepaald moment veertig en een halve graad. Dat gun je niemand ook twee bestuursters van een Fabia met een geducktaped raam niet.  De reis liep voorspoedig, de intentie was om op tijd af te reizen om de files voor te blijven. Rond Orange gaat het toch nog mis. De hoeveelheid auto’s was toch bovengemiddeld met als gevolg veel gerem en rood oplichtende remlichten. Het initiatief om vroeg op te staan werd opgevat door de meiden door om zeven uur op te staan. Als eerste de auto afgevuld en daarna pas gedoucht, want dan kan ik wel weer onder de douche.
Deze manier van schrijven wordt gebezigd door het hindoeïsme. Dit is de beste manier om in slaap te vallen. Dit heeft te maken met dat je altijd vanuit rust je dag begint, zeker de monniken van Tibet die starten met een gebed. Zo eindig je de dag dus. Met de ochtend. De cirkel is rond.