Tour de France
Eigenlijk is de titelverklaring voldoende. Een dag van bijkomen en niets doen. De meiden gaan al vroeg naar het strand, belden later dat ze voor 20 euro een plek hebben bemachtigd. Met zicht op de vorige parasol in de afwisselde kleur geel of blauw. Je moet op je tenen staan om La Mer te zien. Wij, Wilma en ik sluiten om drie uur aan en sluiten ook gelijk de rij. Zoveel kan er niet meer bij. De meiden hevig afgeleid door de prachtige musculaire plagisten duiken vervolgens in het water om waarschijnlijk af te koelen. Nadat ze de Cosmo hadden verslonden en wet dat je zulke bladen niet in de zon moet laten liggen, want dan laat de lijm los.Op zondag La Mer in is zoiets als de Kalverstraat. Iedereen wil de zee in dus iedereen gaat ook de zee in. Na dertig meter lopen door het water, kan je pas vrij zwemmen.Ondertussen worden er een viertal pontons opgebouwd. Een vliegtuig vliegt annoncerend rond dat er hedenavond een optreden is op Palma Beach, en daar liggen wij ook. Om half zes worden we zo’n beetje weggestuurd van het strand. Dit is omdat ze om half zeven willen stoppen, niet echt klantvriendelijk, maar ja ze doen het wel met een heel team.Echter we moeten eerst nog wat eten. Tortilla wraps, die niet helemaal goed waren uitgehard, maar studenten eten is studenten eten ;)Rond negen uur hebben we de maaltijd op, hebben geen zin meer om naar het strand te gaan.Ons vermoeden was goed, twee van de vier pontons waren voorzien van vuurwerk. Tijdens ons potje Catan, gewonnen door Eline die het voor het eerst speelde, wordt het vuurwerk afgeschoten. Alle meeuwen schieten voorbij richting Nice. We konden het helaas niet zien. Die Tour ach, we houden het voor gezien.