Liechtenstein
Zo rond 21:30 vorige avond barstte het onweer los. Het mooie in de bergen is dat het zo lekker kan blijven hangen. Gelukkig neemt het aan het begin van de nacht af. Maar met zoveel water moet je soms zelf ook eruit om af te wateren. We stappen de tent uit en konden niet meer rechtsom. De Bodensee leek wel naast onze tent te beginnen, wat een plas, en daarop dreven we dan met ons tentje. Toen we er echt uitgingen veel de schade mee. De zon scheen dus alles was snel droog. Even afscheid van onze pomp verstrekkende buren nemen en op naar Grabs, o nee, eerst Liechtenstein.In Oostenrijk moet je als je de snelweg opgaat eerste een Vignet hebben. Wij rijden een kant op, geen Vignet, dan maar terug naar Duitsland, moeten we een tunnel in van 6,7 km. Nog in Oostenrijk gelijk de eerste afslag eraf en bij een benzinepomp een Vignet halen. Ik verwacht dat Liechtenstein een belastingparadijs is, dus hier maar niet tanken voor €1,43.De tunnel weer in en dan naar Liechtenstein, goed idee aan Wilma, omdat we er toch langs komen. Ik begrijp het land niet, wat en waarom is Liechtenstein? Er is niets anders dan Zwitserland of Oostenrijk. Qua indeling lijkt het een beetje op Andorra. Eén weg, wat industrie en links en recht van je bergen. Goed drie van de vier caches gevonden. De vierde hadden we niet de juiste schoenen aan. Weer een land op onze palmares geschreven. De diesel is hier niet goedkoper dan in Oostenrijk het is zelfs duurder dan de benzine. Misschien dan geen BPM, BTW en andere flauwekul. Nog genoeg ruimte om te tanken in Oostenrijk. We nemen niet de snelweg maar de provinciale weg. We tanken in Bludenz en nemen wat bolletjes mee voor de lunch. We hebben er zin in, de berghotel. Nadat we in Tschungguns zijn aangekomen wacht ons de rit naar boven. Omdat het navigatie systeem er mee ophoudt, er wordt ontkent dat er een berghotel is, volgen we maar de bordjes. Bij iedere alpenwei denken we hier is het. Hebben we ons dan vooraf ons niet in verdiept, dat wel, maar er zit geen hoogtemeter in ons auto. In wiens auto wel.De weg houdt op en we zijn er!We hebben besteld op basis van halfpension, omdat we met een glas wijn misschien de berg niet meer op kunnen komen. Krijgen we gelijk de regels te horen. Ontbijt om acht uur en diner half zeven. Veel onderhandelingsruimte lijkt er niet te zijn. En wat wil je ook voor die paar euro. De eerste avond, meer dan driehonderd gram schnitzel, een salade, soep, patat en ijs toe. Het kon niet op! In het restaurant nog even gerummicubt en dan met onweer in de verte naar bed.