Om 8.08 gaat de wekker. Om negen uur bij de receptie zijn om een fiets te huren voor Wilma. Van de week door haar versnelling getrapt, dus dan maar huren, voor €12,-. Wij in sportkleren de berg op naar de receptie. Daar de fiets ingesteld op haar maat, zag er allemaal goed uit. De route had ik de dag ervoor al in de GPS gezet, niet helemaal want zelfs de weg in de afdaling naar Aer was niet op de topo-kaart te vinden. Op naar Dollo Rosso op 1150 meter, maar halverwege de berg haakt Wilma af. Het eerste stuk is alleen maar klimmen, dat werd haar iets te veel. Wilma draait om en gaat de afdaling in. Ook nog fors knijpen in de remmen om niet uit de bocht te vliegen en de fiets weer inleveren bij de receptie, krijgt ze nog het volledige bedrag terug, die bofkont. Terwijl ik verder ploeter zit zij aan de Cappucino. Maar de rit naar Dollo Rosso was de moeite waard. Zicht over het Gardameer.
Toen begon rit pas gevaarlijker te worden. De weg was niet meer dan een hoeveelheid neergestorte puinstenen waardoor vorige bikers hun weg hebben gemaakt. Na de afdaling van de Dollo Rosso op naar de volgende top die nog hoger is. Zie op de foto 1219 meter. Weer een afdaling in naar de volgende berg op 1119 meter. En maar glijden over de weg, inmiddels afgezakt naar 955 meter verlies ik de GPS, schroefje losgetrild! Dit had toch een signaal moeten zijn. Na drie en een half uur fietsen slaat de vermoeidheid toe, op 800 meter. In een sleuf met de wegrichting mee blijf ik hangen en uiteindelijk vlieg ik over de kop. Stort neer op mijn rechterknie, onderarm en heup. Het bloed hevig, stuur één keer gedraaid, ketting van de fiets. Met wat schoonwater de wonden gespoeld en verder op de fiets afdalen naar zo’n 500 meter. Daar aankomende wordt ik trots door Wilma onthaald. Alsof haar verloren zoon terug is gekomen.
In de tussentijd heeft zij zich ook nuttig gemaakt.
Over verloren zoon gesproken. Milène is ook weer thuis na 11 dagen ontgroening. Dat was ook wel onze zorg want ook zij kampte met een rechterknie die niet goed functioneerde.
Een zorg die we onze vakantie met ons meedraagden.
Als je zo’n inspanning doet, dan giert adrealine door je lijf heen. Maar uiteindelijk ging het kaarsje in de hangmat toch uit, om abrupt in Duitsland wakker te worden. Het leek wel even de Duitse Kalverstraat voor de deur. Iets met sleutels en kwijt, mijn Duits is niet zo best.
nog uitzoeken Dollo Rosso en foto laden vanaf de mobile van Wilma